Dag 9: Lange reisdag richting Olympic National Park
Om 8.15 uur schrikken we wakker—iets later dan gepland. We besluiten Mount St. Helens definitief te laten schieten en rechtstreeks door te rijden naar Olympic National Park. Dat betekent vandaag veel kilometers en minder wandelen.
We installeren de kinderen met een dvd’tje (niet heel verantwoord, wel erg rustig) en gaan op weg. Het rijdt lekker door en voorbij Olympia wordt het rustiger op de weg én mooier om naar buiten te kijken. We stoppen nog even voor brood, water en andere voorraad en parkeren daarna bij Potlatch State Park om te picknicken.
Na de lunch rijden we verder over de Pacific Coast Scenic Byway, met prachtige uitzichten over de baaien van de oceaan. Bij Sequim Bay State Park maken we een korte strandwandeling. We verzamelen grote schelpen en oesters en eten ons fruit op een picknickbank met uitzicht over het water.
Aan het einde van de middag rijden we door naar Port Angeles, maar het Visitor Center blijkt al gesloten. We rijden daarom door naar Elwha Dam RV Park, waar we gelukkig nog het allerlaatste plekje krijgen. Dat betekent: zelf koken, een wasje draaien en afsluiten met een biertje op het ‘bankje’.
Km-stand: 1290 km
Dag 10: Mistige stranden & regenwoud
Na het ontbijt informeren we bij het Visitor Center naar de trails bij Hurricane Ridge. Daar horen we dat het boven vannacht heeft gesneeuwd. De weg is net weer open, maar sneeuwkettingen of all-weather banden worden aangeraden en het is rond het vriespunt. We besluiten het risico niet te nemen en dit uit te stellen.
Na het tanken rijden we langs het prachtige Lake Crescent, een helderblauw meer tussen beboste heuvels. We spotten zelfs een bald eagle op een tak langs het water—maar voordat Linda terug is gerend met de camera, is hij alweer gevlogen.
We zijn van plan om te lunchen in Forks, maar gezien het beperkte aanbod en de sombere uitstraling rijden we door naar Rialto Beach. Door de laaghangende bewolking hangt er een mysterieuze sfeer. De ‘duinen’ bestaan hier uit aangespoelde, ontwortelde bomen waar we overheen klauteren om bij de zee te komen.De kinderen gooien takken en stenen in de woeste zee, tot een onverwacht krachtige golf Bram omver trekt. Nat en geschrokken, maar gelukkig ongedeerd. We maken een flinke strandwandeling en nemen mooie aangespoelde takken en zelfs een stukje spons mee. Ook hier zien we weer twee bald eagles vliegen en landen in de bomen langs het strand.
Na deze wandeling smaken de hotdogbroodjes extra goed. Zodra we weer rijden, is het snel stil achterin. We nemen de weg naar het Hoh Rain Forest, door het Olympic National Forest waar de bomen zwaar begroeid zijn met mos. De gigantische Sitka spruce laten zien hoe ideaal de groeiomstandigheden hier zijn.
Het Visitor Center is bij aankomst al gesloten—dat verrast ons inmiddels niet meer. We zoeken een mooie plek op de camping tussen de bomen en doen het rustig aan voor het avondeten.
Km-stand: 1490 km
Dag 11: Mos, elanden & warmwaterbronnen
’s Ochtends parkeren we de camper bij het Visitor Center van het Hoh Rain Forest. We betalen de entree en beginnen aan de beroemde Hall of Mosses Trail. Al snel zien we achter een omgevallen boom een grazende elk. We blijven op afstand—zeker na de waarschuwing dat elanden zich hier recent dreigend hebben gedragen.
We speuren verder tussen de met mos bedekte bomen, maar zien geen ander groot wild meer. Na ruim twee uur wandelen verlaten we het regenwoud en rijden richting Sol Duc. De route is wat minder spectaculair, maar onderweg steken wel een deer en een grouse de weg over.
In Forks halen we belegde broodjes bij Subway en pauzeren bij een recreation area. Daarna rijden we opnieuw het park in en komen aan bij Sol Duc Hot Springs Resort. Tijd om te ontspannen: we dobberen in de natuurlijke warmwaterbronnen van 68 en 74 graden. Heerlijk!
We douchen hier ook meteen, rijden door naar de camping en vinden opnieuw een mooie plek. De kinderen spelen nog even buiten, waarna we teruglopen naar het resort. Voor het eerst sinds we de stad hebben verlaten, eten we weer in een restaurant. Zoals de reisgids al beloofde: het eten is goed.
De korte wandeling terug is net iets te veel voor de kinderen. Na pyjama’s, toetje, wassen en een boekje is het snel stil. Wij genieten nog van de rust—totdat de buurman zijn luidruchtige generator aanzet. Gelukkig duurt dit ‘maar’ een halfuur.
Km-stand: 1605 km
Dag 12 – Zon, bergen en Hurricane Ridge
Bij vertrek is de lucht strakblauw en schijnt de zon al volop. We verlaten Sol Duc en rijden opnieuw langs Lake Crescent, dat er in het ochtendlicht prachtig bij ligt. De laatste flarden wolken hangen nog rond de bergtoppen en maken het plaatje compleet.
Terug in Port Angeles vragen we bij het Visitor Center of het weer op Hurricane Ridge vandaag beter is dan eerder deze week. Het omgooien van het programma blijkt een gouden zet: de weg is sneeuwvrij en de temperatuur boven is aangenaam.
Tijdens de 25 kilometer lange klim naar boven (tot zo’n 1600 meter hoogte) wisselen adembenemende uitzichten elkaar af. Eenmaal boven hebben we bijna een 360 graden panorama over besneeuwde bergtoppen. We wandelen wat rond, maken veel foto’s en eten – voor het eerst deze vakantie – boven op een berg buiten onze lunch op. Met zo’n uitzicht smaakt alles beter.
Koen is vandaag wat humeurig en erg moe. Tijdens een korte meadow trail is hij niet te spreken over de rugdrager, zeker als het pad steiler en besneeuwd wordt. We besluiten de wandeling in te korten. Op de weg terug naar beneden vallen beide jongens al snel in slaap.
In Port Angeles rijden we nog even langs de haven om te zien waar we morgen voor de ferry moeten zijn. Daarna stoppen we bij Salt Creek County Park. Het strand is door de grote stenen niet geschikt voor de kinderen, maar gelukkig is er een leuke speeltuin waar ze hun energie kwijt kunnen.
Aan het eind van de middag keren we terug naar Elwha Dam Camping, omdat die zo goed bevallen was. De gastank wordt bijgevuld, kwartjes worden gewisseld voor de was en Bram helpt enthousiast mee met het aansluiten van de camper. Koen scharrelt binnen rond terwijl Linda kookt.
Bram heeft inmiddels een extra tintje zon gekregen en is flink rood. Zonder aftersun grijpen we naar… Zwitsal. Met wat gemopper valt hij uiteindelijk toch in slaap. Zodra de wasdroger klaar is, gaan we zelf ook vroeg naar bed. Morgen gaat de wekker weer vroeg.
Km-stand: 1780 km
Dag 13 – Met de ferry terug naar Canada
Nog vóór de wekker van 6.30 uur horen we de eerste campers vertrekken. Niet veel later staan we met z’n allen in de rij voor de ferry naar Victoria (Canada).
Aan boord zoeken we eerst het dek op. De overtocht duurt zo’n anderhalf uur, maar door de deining aan de voorkant van het schip verhuizen we al snel naar het overdekte terras aan de achterkant. Daar is het rustiger en het uitzicht is schitterend: de bergen van Olympic National Park steken boven de wolken uit.
In Victoria zijn we snel door de douane en dit keer mogen al onze boodschappen gewoon mee. We rijden in een lange, rechte lijn de stad uit. Even buiten de stad willen we stoppen bij Goldstream Provincial Park, maar door slechte bewegwijzering belanden we eerst op de camping. Als we uiteindelijk bij het park aankomen, blijkt de parkeerplaats klein, vol én betaald – en tot overmaat van ramp is de trail die we willen lopen gesloten. Geen succes.
We rijden verder en stoppen in Duncan voor boodschappen, benzine, pinnen en aftersun. Tegen de tijd dat alles geregeld is, is het eigenlijk al lunchtijd. In Chemainus eten we daarom snel iets op de vuist en wandelen daarna door het gezellige stadje, langs de bekende muurschilderingen en knusse winkeltjes.
De baai ligt er prachtig bij en de kinderen spelen nog even in de speeltuin. Net voor sluitingstijd eten we buiten op een terrasje en rijden daarna door naar Country Maples Camping. Omdat we niet zelf hoeven te koken, blijft er genoeg tijd over om te spelen, te douchen en samen boekjes te lezen in de camper.
Km-stand: 1900 km
Dag 14 – Watervallen, oerbossen en kampvuur
De nacht is wat onrustig verlopen. Bram heeft last van zijn zonnebrand en Koen droomt onrustig. Pas rond half negen worden we wakker. Na het ontbijt en een telefoontje naar huis vertrekken we rond tien uur.
Onze eerste stop is Little Qualicum Falls Provincial Park. Ook hier is betaald parkeren, maar het is absoluut de moeite waard. Over een goed begaanbaar pad wandelen we langs de Lower en Upper Falls en zien hoe de rivier zich met kracht door de kloof heeft gesneden. Bram en Koen lopen alles zelf en genieten zichtbaar. Het weer is aangenaam en de picknick met fruit, snoep en sap valt bij Bram bijzonder goed in de smaak.
Een stukje verderop ligt MacMillan Provincial Park. We eten eerst in de camper en lopen daarna de bekende Cathedral Grove Trail langs de gigantische red cedars. Overal klimmen, klauteren en ontdekken – voor de kinderen is het één groot avontuur. Nog een klein stukje van de Old Growth Trail en dan slaat de vermoeidheid echt toe.
Tijdens de rit door Port Alberni, dat niet heel boeiend is, slapen Bram en Koen diep. Op Sproat Lake Provincial Park hebben we geluk dat we er al rond 15.30 uur zijn; er zijn nog maar een paar plekken vrij vlak bij het meer.
Na wat rust en een korte verkenning wandelen we samen naar het meer. Het uitzicht is prachtig. De kinderen vermaken zich met het gooien van stokjes en stenen in het water en op aandringen van Bram eten we onze hamburgers buiten – inderdaad nog steeds lekker.
We kopen hout bij de rondrijdende park ranger en als de kinderen in bed liggen, proberen we met één aansteker een kampvuur te maken. Met behulp van oude brochures lukt het uiteindelijk. Met marshmallows, lange mouwen, anti-mug en een knisperend vuurtje sluiten we de dag perfect af.
Km-stand: 2045 km
Dag 15 – Pacific Rim en de stranden van Tofino
Na het verlaten van de drukke Trans-Canada Highway, worden de uitzichten meteen rustiger en interessanter. Het landschap verandert in een prachtig berglandschap met besneeuwde toppen. De bochtige wegen brengen ons diep het gebergte in, waar we zelfs een afdaling van 18% trotseren!
Voordat we het Pacific Rim National Park binnengaan, stoppen we bij het Visitor Center voor wat informatie en om een vergunning voor het strand te verkrijgen. We rijden naar South Beach, waar we een wandeling maken over het strand, op zoek naar schelpen en krabben. De tide pools zijn helaas niet goed zichtbaar door het hoge water, maar we spotten nog wel groene anemonen en kleine krabbetjes.
Na de wandeling zijn we behoorlijk hongerig, dus we rijden verder en stoppen bij Radar Hill voor een uitzichtspunt. Even later vinden we de ideale camping bij Crystal Cove, een mooie, verzorgde plek vlak bij het strand en een geweldige speeltuin voor de kinderen. Bram slaapt nog even, maar Koen kan niet wachten om buiten te spelen.
Na wat spelen gaan we naar het stadje Tofino, dat bekend staat om zijn surfshops en gezellige restaurantjes. We vinden een fijn, chic restaurant met verwarmd terras, waar we heerlijk eten. Helaas zijn we te laat om een whale watch tour te boeken, maar krijgen aanwijzingen om het de volgende ochtend telefonisch te reserveren.
Toen we terugkwamen op de camping, waren we moe. Na een kop koffie voor onszelf en een korte wandeling langs het strand, proberen we ons kampvuur aan te steken. Helaas was het een beetje te veel moeite voor een beetje vlam, en we geven het na een uur op.
Km-stand: 2205 km
Dag 16 – Whale watching en een ontmoeting met een beer
De dag begint vroeg met een telefoontje naar Jamie’s Whaling Station om de whale watch tour voor de ochtend te reserveren. We maken een uitgebreid ontbijt en vertrekken op tijd. De boot vertrekt om 10.00 uur en we varen de haven uit, langs de eilandjes voor de kust. De kinderen zijn verwonderd over de boten die we tegenkomen.
Eerst zien we een zeeotter die rustig op zijn rug dobbert en af en toe onderduikt. Verderop spotten we een bald eagle die met zijn jongen op een eiland zit. Dan, in de verre verte, duikt de Gray whale op en we krijgen zelfs een mooi uitzicht van de waterfontein die hij uitblaast. Koen, Bram en Linda voelen zich niet zo lekker door de deining van de zee, maar als we weer terugvaren, zien we zelfs nog een zwarte beer die in het water zwemt en naar een eiland klimt.
Na de boottocht rijden we naar Long Beach. We maken een korte wandeling over het strand en zien verschillende zeedieren, waaronder krabben, kwallen en een sunflower sea star. Het is heerlijk om weer even buiten te zijn na de boottocht.
Later in de middag zijn we terug op de camping, waar de kinderen lekker kunnen spelen. We genieten van een rustig avondmaal in de camper. Na het douchen gaan de kinderen naar bed, terwijl wij de laatste vakantieherinneringen vastleggen in een wandeling naar de baai. We spotten weer een paar groene anemonen en genieten van de rust.
Km-stand: 2240 km
Dag 17 – Terug naar Nanaimo en een onverwachte ontmoeting
We beginnen de dag met een lekker ontbijt van pannenkoeken voordat we de terugweg naar Nanaimo aanvaarden. Het vertrek uit Pacific Rim National Park is een beetje hobbelig, want de weg is wederom steil en bochtig. Gelukkig wordt het landschap wat vlakker als we langs Lake Kennedy rijden. Halverwege de rit zien we een zwarte beer die rustig tussen de bomen ligt – wat een geluk! We stoppen voor een paar foto’s en bewonderen het dier van een veilige afstand.
Rond half drie komen we aan in Nanaimo, waar we de veerboot naar Delta nemen. We staan in de rij voor de ferry en terwijl we varen, vermaken de kinderen zich prima in de speeltuin aan boord.
Aangekomen aan de andere kant, rijden we naar een camping in Delta, maar na anderhalf uur verdwalen we door een lastig te vinden straat. Het blijkt een grote misser, en uiteindelijk komen we om 20.00 uur aan bij een camping die niet veel soeps is. We koken snel en laten de kinderen naar bed gaan, want morgen moeten we alles inpakken voor de terugreis.
Km-stand: 2525 km
Dag 18 – Het einde van de reis
Woensdag 18 juni / Donderdag 19 juni
Vandaag hebben we wat meer tijd, dankzij de overtocht gisteren. De kinderen slapen rustig in de camper en zelfs Koen valt voor het eerst uit bed, maar gelukkig slaapt hij snel weer verder. We vertrekken rond 9.00 uur en zijn rond 10.00 uur bij Cruise Canada om de camper in te leveren. We zeggen Maarten en Jolanda gedag, die hun camper komen ophalen voor hun vakantie.
Na de camper in te leveren, nemen we een taxi naar het Vancouver Aquarium, waar de kinderen zich uitstekend vermaken. We zien onder andere een witte beluga walvis met haar pasgeboren jong en genieten van de dolfijnshow.
Als we terugkeren naar het vliegveld, blijkt er een klein probleem met de ventilatie in het vliegtuig, maar gelukkig mogen we snel weer instappen. Tijdens de vlucht slapen Bram en Koen het grootste deel van de tijd, en wij proberen ook wat uit te rusten.
In Londen is de landing wat turbulenter dan gepland, en Linda heeft even tijd nodig om bij te komen. Gelukkig komt alles goed en worden we om 19.00 uur opgewacht door onze chauffeur die ons naar huis brengt. Het verkeer is druk, maar om 20.45 uur zijn we eindelijk thuis. Het was een fantastische reis, maar nu is het tijd om te rusten met een warm bad en een goede nachtrust.
Km-stand: 2525 km
